Als Jack Nicholson-fan ben ik naar de bios gesneld om eens te kijken of hij het nogsteeds kan. Ik kan u verzekeren: ja, hij kan het nog. Acteren bedoel ik dus.

Sterker nog. Hij draagt de film voor vrijwel 99 procent. Jack deed het prima. Maar de film liet een wat ontevreden gevoel achter. Dat deze film ruim twee uur duurt dat is wel te merken en dat is (obvious) geen compliment.

Het gegeven van een man die met pensioen gaat en terugkijkt op een heel saai leven moet voor een heleboel kijkers waarschijnlijk wel voor een deel op zichzelf te projecteren zijn en dat is wat de film nog in leven houdt: de herkenbaarheid van de karakters.

De film is niet slecht maar hij wil niet pakken. Je wacht op dat ene moment wat niet komt. De film is een iets te accurate weerspiegeling van Warren's leven. Het heeft eigenlijk net te weinig om je aandacht vast te houden.

Wat is wijsheid? Ik denk dat de oudere mensen onder ons waarschijnlijk meer aan deze film hebben dan ikzelf. De film liet een onbevredigend gevoel acher. Alsof er iets miste.

De film kent zijn sterke momenten. Het begin bijvoorbeeld. De man in de kale kamer die wacht totdat de grote wijzer aangeeft dat hij naar huis kan. In de meest grote zin des woords: pensioen. Het aardige afscheidsfeest en de scene dat Warren terug naar kantoor gaat om te ontdekken wat hij toch al wist: hij is totaal overbodig.

Zijn vrouw gaat stofzuigen. Hij blijft lange tijd weg, komt terug, gaat naar binnen en dat denk je: die vrouw loopt toch geen 2 uur te stofzuigen? Dus wat je al aan ziet komen is de waarheid: zijn vrouw is dood.

Leuker was de scene met zijn opmerking in de trant van: "Wie is die vrouw die naast mij ligt met wie ik al zo lang ben getrouwd en mij mateloos irriteert".

Natuurlijk wordt ook mooi weergegeven hoe Warren zich zelf verwaarloost en dat hij zich ontzettend loopt te bemoeien met zijn dochter. Over de dochter gesproken: ze doet iets met computers. Blijkt eenmaal bij haar thuis dat ze niet veel meer heeft dan iets van een 'lullig' diploma van een vage cursus naar ik mij meen te herinneren. En dan haar 'man'. Erg leuk typetje, wat dat aangaat leef je ontzettend mee met Warren.

De film zit vol met kleine leuke dingetjes, maar het tempo is gewoon te traag. Het schiet niet op. Als je tijdens een film je bewust wordt van de slechte stoelen dan is dat een veeg teken.

Nogmaals: bravo voor Jack maar alles bij elkaar hoop ik op betere tijden.