Waarschuwing: hieronder wordt het een en ander herhaald van The Matrix en The Matrix Reloaded, dus lees niet verder als je die nog niet hebt gezien. In dit deel van de recensie wordt echter niet meer verklapt over dan nodig is over deel drie.

Deel I
In het eerste deel leren wij het idee van "The Matrix" kennen: een virtuele wereld, speciaal opgezet om mensen te vermaken, terwijl zij zonder het te weten in feite als energiebron worden gebruikt.

Neo (Keanu Reeves) is echter een van de weinige mensen die deze nep-wereld niet accepteert en er niet kan aarden. Hij komt in contact met een ondergrondse beweging die mensen zoals Neo wakker maakt zodat ze de "echte" wereld betreden. De wereld waarin machines de baas zijn en er een heel klein groepje mensen is dat hier tegen vecht.


Deze mensen hebben zich diep onder de grond teruggetrokken, in een soort vesting die men 'Zion' noemt. Neo blijkt 'The One' te zijn, de persoon die in staat zal zijn om de machines te bevechten en te verslaan en de hoop van de mensheid is dan ook op hem gericht.

Deel II
In het tweede deel leren wij wat meer over de matrix zelf. Het blijkt dat het hele gedoe met 'The One' en dergelijke allemaal een voorgekookt spel is. De machines hebben de "chaos" die mensen veroorzaken nodig om zichzelf te perfectioneren. Er bleken al vele "One's" geweest te zijn. Deel twee eindigt met de keuze: Trinity redden of Zion, een van de twee. Hij kiest echter anders dan de eerdere "One's" en kiest voor Trinity. Dat lijkt irrationeel, maar als blijkt dat de vorige versies voor Zion kozen en het dus niet redden, dan is er geen andere keuze.



De serie is nogal groots en hoogdravend van opzet, met Namen als Neo (Jezus) die de Messias is voor Zion (Jerusalem). Doch, met de eerste film werd een nieuwe maatstaf neergezet voor special effects, wat wij zagen was tot dan toe ongekend. In combinatie met het hoogdravende verhaaltje leverde het een leuke actiefilm op. Helaas was deel twee een herhaling van zetten, maar het was nog onderhoudend genoeg om te kunnen behagen, al moest het zitvlees wel van voldoende eelt voorzien zijn.

Deel III
Met de film The Matrix Revolutions wordt de serie "The Matrix" afgesloten. Met deel twee had ik even het idee dat, ondanks dat het meer van het zelfde was, er nog een interessant einde zou kunnen komen, maar dat is helaas een te hoge verwachting gebleken. Dat was ook eigenlijk wat naïef van mij, om iets dergelijks te hopen. De signalen waren eigenlijk duidelijk.

Werd in deel I en II nog een verhaallijn gesuggereerd, in deel III betreft het toch voornamelijk schieten. Nu vind ik schieten wel fijn, zo op zijn tijd. Maar niet te lang. Zelfs schieten verveeld. De actiescènes zijn net zoals in alle films erg mooi gedaan, maar we zien eigenlijk niets meer dan wat we al in de eerdere films hebben gezien.



Mensen die deel I en II al gezien hebben zullen waarschijnlijk voor de vorm ook wel naar III gaan om de serie af te kijken. Dit is ook het enige publiek dat überhaupt naar deze film zal gaan. Maar stel de verwachtingen die je hebt naar beneden bij, dan kan het alleen maar mee vallen.

In deel twee wordt er nog wel iets interessants gesuggereerd betreffende het plot. De mens als proeftuin voor de perfectionering van machines. Maar het blijft toch een soort religieus verhaal. Neo sterft uiteindelijk als Messias. Maar zijn offer is het zelfde als het offer dat Jesus bracht. Stierf Jezus voor alle zonden, om de mens met God te verzoenen, zo sterft Neo om mens en Machines te verzoenen. Oooooh. Wat origineel. En uw schrijver heel naïef hopen dat het toch nog interessant zou worden terwijl toch alle signalen overduidelijk waren. Soms hoop je tegen beter weten in.


Verder is dat zoete gedoe met de Liefde nog eens tot een soort hoogtepunt gedreven. De scènes met Trinity en haar uiteindelijke sterven hebben niet zo'n dramatisch gehalte als dat de film ons wil doen geloven. Het komt zo gekunsteld en geforceerd over. De boodschap is tevens een moralistische: de liefde overwint alles. Dat soort simplistisch moralisme is alleen interessant voor
kinderen, voor wie sprookjes nog een opvoedkundige waarde hebben.


Ik loop misschien te zeuren, want u kunt mij vragen: wat verwacht je dan van een megalomane blockbuster die op het grote publiek is gericht? Een retorische vraag, ik weet het, alhoewel ik Deel I nog immer weet te waarderen. Maar deel III?

Misschien was het beter geweest als ze het bij deel I hadden gehouden.