De film gaat over een 'waar gebeurd verhaal' over een Joodse pianist die samen met zijn familie naar het getto moet verhuizen en daar moet zien te overleven.

Ik vroeg mij af in hoeverre deze film de werkelijkheid benaderde, maar dat was een vraag achteraf. Na verloop van tijd grijpt het verhaal je aan en wordt je echt helemaal omhuld door de film.

Helaas werd ik af en toe gewekt uit de filmdroom door de buitengewoon slechte stoelen en de veel te hoge temperatuur in de bioscoop, wat misschien meespeelt bij mijn gevoel dat de film wel wat korter had gekund.

Ik denk dat als je deze oolog en de hier vertoonde situaties nimmer zelf hebt meegemaakt dat je nooit echt zult begrijpen hoe het moet zijn. Daarom alleen maar ontzag. Maar juist een film als deze laat je toch een klein beetje proeven van die sfeer, van die tijd. En ik kan je vetellen: dat smaakt buiten gewoon bitter.

Gezien het onderwerp is het bijna oneerbiedig dat ik over acteer- en camerawerk begin maar ik kan melden dat dit dik in orde is. Er zitten een paar erg mooie scenes in de film. De film is niet perfect, soms wat traag, maar absoluut een monument voor alle mensen uit het Getto die zijn gestorven en ik wil hem dan ook zeker aanraden.

Ik denk dat het wel belangrijk is dat je in je achterhoofd houdt dat deze film 'waar gebeurt' is omdat anders sommige scenes misschien niet helemaal geloofwaardig over komen. Ik doel met name op de scene dat hij wordt gevonden door een Duits officier en dat hij moet spelen. Maar dat is misschien geneuzel over details.

De mooiste scene is het moment dat hij over een muur heen kijkt en dat je dan een afschuwelijk en mooi beeld tegelijk te zien krijgt: een totaal maanlandschap van verwoeste huizen, volkomen verlaten. Bijna van een andere wereld.

Ook de langzame transformatie van Szpilman van gezonde jonge man tot een ineen gedoken zieke magere man is buitengewoon ontnuchterend. Dit soort zaken roepen ambivalente gevoelens op. Je geniet toch in bepaalde opzichten van zo'n film: mooie en aangrijpende beelden, maar wel op basis van andermans leed.

Maar ik ben toch het type dat zich stiekem afvraagt of Polanski er nog een lekkere grijpstuiver aan over heeft gehouden. Maar ach, als je een mooie en goede film weet neer te zetten dan gun ik het hem van harte.