Jalla!Jalla! Werd op de TV uitgezonden, maar door de drukte gemist. Een vriend kwam echter met deze film aanzetten als een van de vele tips die hij had gekregen. Dan toch maar even de schade inhalen, om het zo maar te zeggen. De film is van de zelfde makers als Fucking Amal en Together, dus misschien wel de moeite waard.


Roro is de hoofdpersoon van de film Jalla! Jalla!. Hij is van Turkse afkomst en werkt samen met de Zweedse Måns in een park, dat zij moeten onderhouden. De stereotypes zijn dus niet in de lade gebleven. De mooie meisjes echter ook niet en dat is iets wat mij in het geheel niet tegenstaat. Roro heeft een prachtig vriendinnetje, maar zijn familie wil dat hij trouwt met een (prachtig) Turks meisje op wie hij echter niet verliefd is.

De film snijdt dus een probleem aan dat binnen de Islamitische cultuur wel vaker aan de orde is. De cultuur kent een traditie van uithuwelijking, waarbij liefde niet telt maar het belang van de familie centraal staat. Dat leidt tot conflicten met de nieuwe generatie jongeren die daar niet meer aan mee willen doen. Zoals Roro zegt: hij wil trouwen uit liefde.


Het onderwerp wordt echter op een uitermate luchtige wijze behandeld, we hebben hier namelijk te maken met een komedie. Persoonlijk wordt ik altijd een beetje bang als het K-woord valt, maar bij deze film is die angst niet gegrond. Handig gebruikmakend van stereotypes weet deze film prima te vermaken.

Nu kan men denken dat men door stereotypes te gebruiken in feite een hele groep mensen voor schut zet, maar dat is absoluut de aard niet van deze film. De film is net zo positief van opzet als de eveneens Zweedse film Fucking Amal.


Nee, diepzinnigheid hoeven we niet van deze film te verwachten, maar dat is ook geen eis om een film als “goed” te mogen kwalificeren. Bovendien is het onderwerp nogsteeds actueel. Ik wil deze film daarom van harte aanbevelen.

Zijn vaak de typetjes in de film die toch het meest tot de verbeelding spreken. Daarbij denk ik aan Måns, de aso met de hond, Roro's vader, Roro's oma en de broer van Yasmin. Roro is veel serieuser en daarom wat minder interessant, alhoewel zijn actie met de eend tot de verbeelding van de romanticus spreekt.


De erectieproblemen van Måns bieden natuurlijk een wijd scala aan grappen en practical jokes die ook voor een groot deel uit de kast worden getrokken. Of het origineel is dat weet ik niet, maar wie Måns afgeranseld ziet worden door zijn vriendin met een zweep, of voor de seksshop van Roro moet kiezen tussen dildo A of B, moet van goede huize komen om een glimlach te onderdrukken.

Roro en Yasmin lopen hun problemen uit de weg. De enige oplossing is confrontatie. Als ze dat meteen hadden gedaan dan was er misschien niet zo'n probleem geweest, maar okee, dan was er ook geen film geweest.


Het mooiste is misschien nog wel de scène met de vader en de oma, nadat het feest wordt “afgebroken”. Eerder werd Roro continue gepushed om te trouwen met als argument: het moet! Een gedegen onderbouwing. Hij trouwt echter niet met Yasmin. Oma vraagt: “Waarom niet?”. “Daarom niet”, zegt de vader, en met dat antwoord is oma tevreden.