In de film “House of Sand and Fog” staat – zoals wel te verwachten is – een huis centraal. Jennifer Connelly, die we onder andere uit “Requiem for a Dream” kennen, speelt Kathy, die hier woont. Helaas wordt ze uit haar huis gezet, het huis waar haar vader dertig jaar voor heeft gewerkt om het af te betalen. In de tussentijd wordt het huis verkocht, maar daar laat ze het niet bij zitten.

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek en ik mag hopen dat het boek een stuk meer vertelt over de achtergronden van de personages, want ondanks de ruim twee uur leer je ze niet echt kennen. Ze vertonen bepaald gedrag maar wat ze daadwerkelijk beweegt wordt vol strekt niet duidelijk.



Daarbij komt ook nog eens dat de personages vaak irrationeel en totaal willekeurig lijken te handelen waardoor je ook geen enkele sympathie of verbondenheid met hen voelt. Het karakter Behrani is alleen interessant dankzij het karakteristieke aangezicht van Ben Kingsley.

House of Sand and Fog is technisch gezien goed geschoten, met een aantal erg mooie shots. Maar inhoudelijk stelt het helaas niet zoveel voor. Juist doordat je de karakters niet leert kennen en ze ook nog raar gedrag ziet vertonen wil je liever dat de film snel stopt; om er dan middels de pauze er achter te komen dat dit pas de helft is.



Nog een uur mensen zien rondfladderen in de rotzooi die ze zelf hebben veroorzaakt. Met name Kathy verdient een gigantisch pak slaag. De film gaat in feite helemaal nergens over. En dat twee uur lang. Het had in een enkel uurtje gekund. Maar alles wordt breed uit gemeten, terwijl je alles al lang en breed van te voren aan ziet komen.

Als de behoefte om Jennifer Connelly te schoppen is weggezakt rest niets anders dan de behoefte om te slapen.

Van Kathy leren we dat ze haar man kwijt is, wat iets met kinderen lijkt te maken te hebben. Al volstrekt irrelevant voor de film. Ergens in een bijzinnetje, als ze met de agent spreekt, laat ze vallen dat ze al drie jaar niet meer drinkt, waaruit opgemaakt kan worden dat ze een drankprobleem had. Maar waarom had ze een drankprobleem? Er is geen motief voor haar gedrag. De film is eigenlijk op het waanzinnige gegeven gebaseerd dat ze te lui is om haar post te lezen. Die rechtshulp dame zou haar nog een trap na moeten geven, het secreet.

Of neem dan die slappe zak van een agent. Veel te onzeker om überhaupt geloofwaardig over te komen als een agent. De film had nog wel iets kunnen hebben als Kathy op een gemene wijze misbruik van hem maakt, maar dat is ook al niet het geval. Hij werkt zichzelf helemaal zelfstandig en op eigen wens in de nesten, op een wijze die alle geloofwaardigheid tart.




De film veinst betekenis en diepgang door lange shots van starende acteurs. Maar als je de personages niet leert kennen dan is dat alleen maar tijdverspilling.

In ieder geval hebben ze zoals het in iedere film lijkt te horen een partijtje seks en wat bloedvergieten gestopt, maar het komt zo overbodig over. Het had er net zo goed niet in gehoeven.

Van de twee partijen is Kingsley nog de sympathiekste vanwege zijn innemende voorkomen, waaruit een sterke persoonlijkheid lijkt te spreken. Maar de slappe en irrationele Kathy en Lester zijn niet meer dan irritant. Alleen de irritatie om Kathy wordt nog enigszins verzacht door het mooie uiterlijk van Connelly.

Een schrale troost.