The Devil’s Advocate betreft een thriller met een “bite” en een klein toefje horror voor de sjeu. Keanu Reeves speelt de rol van de jonge en zeer succesvolle advocaat, die nog nooit een zaak verloren heeft. Niet als voormalig officier van justitie en ook niet als advocaat. Het gaat hem buitengewoon voor de wind.

Hij verhuist naar de grote stad New York, waar hij gaat werken voor een zeer prestigieus en groot bedrijf. Maar niet alles is wat het lijkt.

De film is zeer goed aangekleed en uitstekend verzorgd. Er is alles aan gedaan om de film een beklemmende en onheilspellende sfeer te geven wat de film zo aantrekkelijk maakt. Ook al doet Reeves zijn werk uitstekend, het is Pachino in de rol van de duivel, die deze film zijn glans geeft. Wat dat betreft hadden ze waarschijnlijk geen betere acteur kunnen kiezen.



Nee, het is geen ingenieus meesterwerk, het plot is niet zo ingewikkeld dat je erg goed moet opletten, het gaat echt om de sfeer, om de ervaring.

Een uitstekende film voor een donkere winteravond genieten van een thriller/horror met een knipoog. Het komt maar weinig voor dat een film je met een vileine grijs op het gezicht voldaan achter zal laten.

Al Pachino in de rol van de duivel is toch wel intens genieten. Die charmante grijns, hij heeft precies de juiste uitstraling. Die donkere wat diep liggende ogen maken hem tot het ultieme duivel karakter. Niet een duivel die dood & verder zaait, maar een die verleidt. Hij ensceneert.

Free will. It's like butterfly wings: once touched, they never get off the ground. No, I only set the stage. You pull your own strings.

Mensen trappen zelf in de valkuil der verleiding. Iets wat in de film aardig wordt ge illustreerd. Kevin’s vrouw Mary Ann teert langzaam weg terwijl hij voor zichzelf kiest. Of de keuze voor het grote geld.

Het gaat voor het eerste mis als Kevin zijn vrouw in de steek laat, ondanks zijn belofte, en John Milton achterna gaat. Daar zie je de eerste onenigheid ontstaan.
De maar de eerste echte sfeerverandering vind plaats bij de keuze van de kleur voor de muren van het nieuwe appartement. Jackie Heath (Tamara Tunie), de buurvrouw maakt Mary Ann langzaam gek en onzeker door kleuren continue af te wijzen en te besluiten met “het is jou huis...”.

Dat er iets mis is zien we op een heel slinkse wijze via Mary Ann, die verder wegkwijnt en dingen ziet die er misschien niet zijn, tot en met de scène in de kerk aan toe, waarbij ze haar gehavende lichaam toont. Via Kevin en zijn cliënten zien we daar in eerste instantie minder van. Tot dat Kevin op slinkse wijze achterhaald dat zijn client heel erg schuldig is. Dat gaat knagen.



In de eindmonoloog van Pachino zijn een aantal fragmenten te plukken die de herhaling zeker waard zijn. Maar deze quote over God is misschien wel het meest aanstekelijk.

Let me give you a little inside information about God. God likes to watch. He's a prankster. Think about it. He gives man instincts. He gives you this extraordinary gift, and then what does He do, I swear for His own amusement, his own private, cosmic gag reel, He sets the rules in opposition. It's the goof of all time. Look but don't touch. Touch, but don't taste. Taste, don't swallow. Ahaha. And while you're jumpin' from one foot to the next, what is he doing? He's laughin' His sick, fuckin' ass off. He's a tight-ass. He's a sadist. He's an absentee landlord. Worship that? Never.

De eind-goed-al-goed suggestie wordt gelukkig doorbroken met een laatste opmerking van de Duivel, die er voor zorgt dat de film met de juiste venijn in de staart wordt afgesloten.

Deze film verdient veel hoger dan bij IMDB.com wordt aangegeven.