De film Simon mag misschien als een hype worden geclassificeerd, maar de vraag is of dat wel recht doet aan deze film. Een hype houdt in dat iets onterecht veel aandacht krijgt. Toegegeven, de film en zeker het verhaal heeft op zich weinig om het lijf. Het plot laat zich in hooguit drie zinnen beschrijven, maar Simon is duidelijk nooit bedoeld als een filosofische bespiegeling van ‘de zin van het leven en meer van dergelijke onzin’.

In de wereld van Simon gaat het er om of iets ‘sfeer verhogend’ of ‘sfeer verlagend’ is. Sfeer is inderdaad het sleutelwoord. De film draagt een bepaalde vrije en positieve sfeer uit zoals je die eigenlijk alleen in Nederlandse films tegenkomt. Dat is een compliment.




In een sneltempo komen alle heikele zaken die je maar kunt verzinnen wel voorbij. Homofilie (ja, helaas nog steeds een heikel punt bij enkelen), overspel, trouw, de vrije seksuele moraal, adoptie, euthanasie en met een beetje goede wil ook nog abortus. Alles begeleidt met de nodige humor.

Wat homofilie, seksualiteit en euthanasie betreft zal deze film u geen nieuwe inzichten verschaffen. Wat de film wel biedt is een tevreden gevoel over het feit dat wij in Nederland leven en dat seksualiteit geen heet hangijzer meer is, dat homofilie geaccepteerd is en normaal gevonden wordt, en dat euthanasie ook tot de mogelijkheden behoord. Als we dan eens om ons heen kijken naar andere landen dan beseffen we weer waarom we Nederland zo waarderen.



Simons wereld is één grote positieve wereld van seks, drank, hasj ouwehoeren en duistere zaakjes regelen. Dat Simons mooie wereld gebaseerd is op drugshandel wordt natuurlijk niet erg voor het voetlicht gebracht want dat is natuurlijk ‘sfeer verlagend’. Maar dat gegeven doet er ook verder niet toe. Het gaat om die sfeer en die sfeer van Simons wereld wordt uitstekend overgebracht. Grote pluim voor Cees Geel.

Met onderwerpen als euthanasie en de dood is het altijd oppassen geblazen. Voor je het weet heb je te maken met een tranentrekker die op een goedkope en platte manier sentiment probeert uit te buiten. Gelukkig wordt deze valkuil ontweken door de relativerende humor tot het einde aan toe vol te houden.

Een prettige Nederlandse feel-good movie.

Simon wordt doorspekt met allerlei bijdehante grappen en dat moet je maar net liggen. Maar als je dat wel bevalt heb je aan Simon prima vermaak en daar draait het natuurlijk allemaal om. Simon is een Nederlandse film en dat betekent een overdaad aan blote tieten. Dat is echter geen straf.



De centrale vraag die beantwoord dient te worden: waarom werkt Simon als personage? Wat maakt het dat hij (in dien van toepassing) mensen aanspreekt? Zijn directheid, geen gesodemieter met etiquette en omgangsvormen, nergens windt hij doekjes om. Zijn antwoord op de vraag hoe het met zijn gaat luidt: “Niet zo goed, ik heb kanker, ik ga dood” en dat is een typisch voorbeeld van zo’n uitspraak. Ik denk dat veel mensen ‘stiekem’ graag zo direct en vrij door het leven zouden willen gaan. De vermeende oppervlakkigheid houden we dan wel even buiten beschouwing.