"Rouge" is het derde deel van de Trois Couleurs triologie. Deze film werd laatst op Nederland 1 uitgezonden.

De film begint heel gemoedelijk met mooi camerawerk. Een model rijdt een hond aan, en leert zo de eigenaar kennen. Een oude eenzame rechter. Hij heeft echter een merkwaardige hobby: het tappen van de telefoon van zijn buren.

Het duurde bij mij even voordat ik me door de film liet meevoeren. Dat komt aan de ene kant door het werkelijk prachtige camerawerk en aan de andere kant het erg mooie verhaal en het einde waarin beide worden verweven.

De film is alleen al de moeite waard vanwege de prachtige licht-schaduw scenes die meer aan fotografie doet denken. Fotografie op zijn mooist.

Dit is een sterk melancholische film die de verstokte romanticus uitermate tevreden achter zal laten.

Ademloos heb ik gekeken naar de prachtige cinema. Neem de scenes waarbij Valentine
bij de rechter is, in zijn donker huis met het zonlicht dat naarbinnen valt. Of de scene waarbij Auguste in een kamer zit, slechts verlicht door een peertje, en waarbij een sfeervol licht-schaduw effect onstaat.

Zo kan ik nog vele scenes opnoemen. Maar het verhaal dient ook aandacht te krijgen.

Je ziet twee mensen. Valentine en Auguste die volkomen langs elkaar heen leven, elkaar zien maar niet wetende wat hun verbint. Valentine, ongelukkig in de liefde. Auguste eveneens. En dan de rechter. Hij verteld zijn verhaal aan Valentine en ondertussen wordt al snel duidelijk dat zijn inzicht in mensen klopt
en dat het verhaal van Auguste precies het leven is van de rechter. Maar met toekomst, met perspectief. Auguste, rechter, ook zijn vriendin pleegt overspel, zal niet de zelfde fout hoeven te maken. Daarbij een handje geholpen door de rechter.

Al eerder zien wij dat Valentine als model wordt gefotografeerd. Resultaat is een mooie foto op billboard formaat. Een auguste die lange tijd naar deze foto kijkt. Met dat gegeven in ons acherhoofd zien we vervolgens hoe op een buitengewoon prachtige en originele wijze de veerbootramp van een aantal jaren geleden tussen Engeland en Frankrijk wordt verweven in het verhaal.

De overlevenden zijn allemaal hoofdrolspelers uit de vorige twee films van de triologie. Ook Valentine en Auguste ontmoeten elkaar dan, dit alles op televisie, terwijl de rechter meekijkt. Een scene van een paar seconden waarbij het eindshot, tevens het einde van de film, precies gelijk is aan de foto op het billboard.

Een staande ovatie.