Als u totale immoraliteit weet te waarderen dan is dit de juiste film voor u.Geïnteresseerd? Och, natuurlijk bent u geïnteresseerd, dat ik daar aan twijfel. Leest u verder.

Het gaat over een vrouw die haar man wat cocaïne laat verkopen en dan zelf met de opbrengst er vandoor gaat. Haar man is daar, niet geheel onbegrijpelijk, niet zo blij mee en probeert haar op te sporen om het geld vervolgens terug te stelen. Maar of ze dat zomaar laat gebeuren, dat is de vraag.

Meer kan ik er niet over verklappen zonder dat ik het buitengewoon vermakelijke plot weggeef. Een mooie en sexy film noir.

Wat ik wel kan verklappen is dat de rol van Bridget Gregory/Wendy Kroy werkelijk op het lijf is geschreven van Linda Fiorentino. De vrouw die zij neerzet is volgens mij DE definitie van wat wij onder 'Femme fatale' verstaan. Haar zien we trouwens later nog terug in de film “Dogma”.

Ze zet een formidabel en meedogenloos karakter neer. Juist haar prestatie, haar blikken, dan weer breekbaar, dan weer de bitch maakt deze film zo ontzettend leuk. Helaas geen oscar(nominatie) omdat de film in Amerika eerst op TV uitkwam en pas later op het witte doek.

Je zou de film als een thriller kunnen zien maar met zo’n cynisch jazzmuziekje op de achtergrond terwijl Wendy Kroy haar snode plannetjes uitwerkt maakt het meer tot een komedie thriller. Een tikje zoals in ‘The man who wasn’t there’.

Dat klinkt niet zo lekker in de oren, maar deze film bezorgt u zeker wat een groot aantal momenten van plezier.

Hoop op een videotheek waar hij nog ergens rondslingert of een nieuwe TV uitzending. De film is het waard.

Die directheid van Wendy Kroy is echt geweldig. De keiharde dialogen. Neem de eerste dialoog waarbij Wendy/Bridget en Mike Swale elkaar ontmoeten aan de bar. Of deze:

Mike Swale: I'm trying to figure out whether you're a total fucking bitch or not.
Bridget Gregory: I am a total fucking bitch.

Een van de meest hilarische scènes was toch wel het moment dat ze vrouwen opbellen wiens man er andere vrouwen op na houdt en ze aanbiedt om hun man te doden. Hoe ze vervolgens Mike weet te foppen met het briefje bij het antwoordapparaat en het gestolen geld, als bewijs van haar ‘moord’. Het moment dat ze de deur achter hem dicht doet en zich doodlacht. Knap als je dan een straight face weet te houden.

Er zijn gewoon teveel van die kleine leuke details om op te noemen. Het is aan een stuk door genieten van de intense slechtheid van de vrouw en dat ze ook nog eens overal mee wegkomt, op een ingenieuze manier, is juist de sinistere garnituur die de film compleet maakt.