Als je kijkt naar wie er allemaal meespelen in True Romance, dan zal uw interesse wel worden gewekt, want er komen een aantal bekende gezichten in voor. Denk aan Christian Slater, Dennis Hopper, Brad Pitt, Christopher Walken en Samuel L. Jackson. Daarnaast is het script afkomstig van mijnheer Quentin Tarantino.

De ingrediënten klinken interessant, maar is de film dat ook? In het begin wordt de toon al meteen gezet door een buitengewoon typische, gepatenteerde, Tarantio-dialoog/monoloog. Het geeft wel een leuke start. Over het verloop wil ik inhoudelijk niet teveel kwijt, maar ik kan wel verklappen dat het typisch Tarantino is, met het nodige rauwe geweld. De gelijkenis met Resevoir Dogs is opvallend, alleen heeft deze film een totaal andere sfeer. Wat lichter.

Juist die typetjes, die karakters zoals uitgebeeld door Walken, Pitt en Hopper maken deze film buitengewoon vermakelijk en geven de film het luchtige karakter. Maar de film kent ook de wat psychologische donkere momenten wat de film juist net dat extra laagje geeft dat de film de moeite waard maakt.

Op mijn vraag of de film ook interessant is kan ik bevestigend antwoorden. Heel bevestigend. De film biedt voldoende voer om de aandacht vast te houden, in de vorm van strakke dialogen, harde actie, een duister tintje en humor. Als u het werk van Tarantino kent dan zal de film enigszins voorspelbaar zijn maar dat mag de pret niet drukken. Leuke film.

Opvallend is de eindscène, die onmiddellijk doet denken aan een variant van de eindscène van Resevoir Dogs. Ik pikte er ook een dialoog uit die in een variant weer terugkomt in Pulp Fiction.

Clarence Worley: Eliot, do I look like a beautiful blonde with big tits and an ass that tastes like French vanilla ice cream?
Elliot: What?
Clarence Worley: I said do I look like a beautiful blonde with big big tits and an ass that tastes like French vanilla ice cream?
Elliot: No.
Clarence Worley: No. Okay, then why are you telling me all this bullshit, huh? You wanna fuck me?

En:

Jules: DOES HE LOOK LIKE A BITCH?
Brett: NO!
Jules: Then why you trying to fuck him like a bitch, Brett?
Brett: I didn't!
Jules: Yes you did. Yes you did, Brett. You tried to fuck him. And Marcellus Wallace don't like to be fucked by anybody, except Mrs. Wallace.

Maargoed. Een leuke rol ook voor Gary Oldman in de rol van Drexl die een scene mag doen waarbij de wisecracks je om de oren vliegen.

Maar een van de meest hilarische stukjes was toch wel de monoloog van Hopper over dat: “Sicilians were spawned by niggers.”. Je gelooft gewoon je oren niet. En Walken is echt perfect in die rol van koude meedogenloze maffioso.

Dat sinistere ondertoontje is juist wat die film zo interessant maakt. Die toon komt met name in de scene naar voren tussen Virgil en Alabama. Virgil behoort tot de club van ‘aandeelhouders in de coke’ welke hij in de scène onder het bed vind. De scene die het deels romantische sprookje eigenlijk ruw verstoord en daardoor de film net dat beetje extra geeft.

Het is gewoon een film die je gewoon een leuk avondje bezorgt. Heerlijk, zonder al te veel pretenties, maar gewoon vakkundig vermaak.