Mijn eerste bezoek aan The Moevies in Amsterdam. Wat een mooie en sfeervolle bioscoop, zo anders als die andere pathë-bioscopen. Zo zouden ze weer gebouwd moeten worden.

Maar nu over Catch me if you can. Een Spielbergproductie en een paar ster-acteurs, waarvan Christopher Walken eigenlijk de opvallenste. De film werd mij niet echt aangeraden, dus met weinig verwachting trad ik de zaal (te laat!) binnen. Tja, ik moet andermans mening toch even verifiëren.

Het verhaal gaat over een zwendelaar, gespeeld door DiCaprio en FBI-agent, gespeeld door Hanks, die hem achtervolgt. De film is gebaseerd op een, waar-gebeurd-verhaal. Maar daar kwam ik pas acher toen de film was afgelopen dus dat gegeven droeg niet bij aan de ervaring.



Vraag is dus: viel de film mee? Met weinig verwachting al snel, maar ik vond de film sowieso wel meevallen. Sterker nog, eigenlijk ben ik er nog best tevreden over. DiCaprio was hier echt in zijn element, in tegenstelling tot die naar mijn smaak waardeloze film: Gangs of New York.

Zelf was ik bang voor een grote reeks aan foefjes van de zwendelaar en de FBI-agent die misgrijpt en dat is het, maar gelukkig zit er ook nog een laagje aan de personages, zoals aan Abagnale Jr. zelf. Bovendien is het einde ook wel aardig, alhoewel ik een sterk gevoel heb dat ik het al eens eerder heb gezien.

Maar dat maakt verder niet uit voor het algemene beeld van deze film. Gewoon een degelijk stukje vakwerk, niets meer maar ook niets minder. Mocht u zin hebben in een avondje bioscoop dan is deze film geschikt voor een avondje vermaak, maar ik moet wel waarschuwen dat het tempo niet al te hoog ligt.

Nu ben ik zelf Christopher Walken “fan” vanwege de uitstraling van die man. Een kort maar mooi staaltje daarvan heb ik laatst nog mogen aanschouwen in

True Romance en hier laat hij in zijn bijrol zien dat hij absoluut nog meedoet.




Op een minder positieve manier valt Hanks ook op. Zijn personage komt naar mijn gevoel niet lekker uit de verf. Ik kan het niet precies peilen, maar naar mijn smaak had hij het beter kunnen doen. Alleen op het einde vond ik het iets beter worden. Maar nee, foei.

De openingsscene heb ik voor een klein deel gemist, maar heb ik gezien vanaf het moment dat Hanks in Frankrijk DiCaprio in zijn Cel spreekt en zijn paraplu opsteekt vanwege een lek dak. De ontsnappingscene is slim, omdat ze daarmee laten zien dat hij niet zomaar iemand is.

Wat de film naar mijn smaak nog veel beter doet pruimen, is het feit dat er redelijk wat tijd wordt besteed om een familieportret neer te zetten. Met name Walken verdient hier een pluim. Als Dicaprio dan uiteindelijk, na de scheiding, wegvlucht dan wordt langzamerhand steeds duidelijk dat zijn wens is om zijn ouders weer bij elkaar te krijgen, met geld, om dat oude beschermde leventje voort te zetten. Een soort verlangen naar geborgenheid en menselijk contact.

Zijn “dokter-periode” laat zien dat hij inderdaad uiteindelijk zich wil settelen, dat hij van het zwendelen af wil en dat hij toch door wil met zijn leven. Maar daar is het natuurlijk al te laat voor.

Zijn zwendel en stelen is slechts een soort vluchten voor de werkelijkheid, dat zijn ouders nooit meer bij elkaar zullen komen. Het leven gaat verder maar hij staat stil. Dat wordt mooi geillustreerd door de scene dat zijn moeder, inmiddels hertrouwd, een dochtertje heeft gekregen, zijn halfzusje.

Dat hij uiteindelijk mag gaan werken voor de FBI vond ik wat over-the-top, maar geeft wel net dat beetje extra feel-good gehalte aan de film en het gegeven dat het dan ook nog “waar gebeurd” is maakt het extra currieus.