The Hard Way is zo’n film die eigenlijk nog ergens in de jaren tachtig thuishoort, met een jaren 80 acteur als hoofdrolspeler: Michael J. Fox. Dit filmpje werd ook op een bijpassende achterafzender uitgezonden: V8, dus het beeld is compleet: geen oscarwinner.

Een acteur(Fox) wil meer van de echte wereld leren kennen en gaat mee op pad met een echte agent(Woods). Deze agent wil een seriemoordenaar (Lang) oppakken en is dus niet zo blij met zo’n blok aan zijn been. Ja dit klinkt als de zoveelste Lethal Weapon ripoff en dat is het ook, maar gelukkig pretendeert deze film niets en dat maakt dit werkje weer sympathiek.

Een film als deze kijk je terwijl je ergens anders mee bezig bent, iets routineus als strijken, de was of het poetsen van je schoenen ofzo, en in die context biedt deze film nog redelijk vermaak. Prima film voor wat oppervlakkig vermaak op een doordeweekse dag. Fox is melig, Woods is lachen en Lang is lekker stereotype. De film is zo onwerkelijk slap en slecht dat het juist weer leuk wordt.

Maar je moet in een slappe en melige bui zijn, met niets omhanden (verveling heeft toegeslagen) wil je deze film gaan kijken.

Valt verder niet veel over te melden. Voorbeeldje van een melige quote:

John Moss: Not if you tied my toung to your tail-pipe and drove me eighty miles-an-hour naked across a field of broken glass. No. No.

Zoals ik al zei: je moet in de juiste stemming zijn om deze film te waarderen.