Het betreft ditmaal een documentaire. Michael Moore gaat op pad om te onderzoeken waarom in Amerika jaarlijks ongeveer 11.000 moorden worden gepleegd met vuurwapens, terwijl in een land als Canada, waar je ook vrij wapens kan kopen, er maar een paar honderd worden gepleegd. Wat is er mis?

De film geeft een heel aardig inzicht in de Amerikaanse samenleving en haar houding ten opzichte van wapens. Het schetst een duidelijk beeld over hoe deze situatie mogelijkerwijze is ontstaan.

De documentaire is van een goede kwaliteit, alleen wordt soms (veel) teveel op de emotie ingespeeld. Als je iets wilt opsteken dan is deze film absoluut een aanrader. Zoek je liever vermaak, dan is deze documentaire eigenlijk ook nogsteeds behoorlijk geschikt, ondanks de soms 'zware stukken'.

Op het moment van schrijven is nog niet zeker of er oorlog komt. Maar juist in de schaduw van de oorlog is deze documentaire een eye-opener. De lach die deze film opwekt is vaak wrang en cynisch.

23-04-2003 UPDATE: Michael Moore heeft inmiddels voor deze documantaire een oscar mogen ontvangen.

De documentaire heeft bij mij een vooroordeel weggehaald en andere bevestigd. Weggenomen is het vooroordeel dat er zoveel geweld met wapens wordt gepleegd doordat ze vrij te verkrijgen zijn. Dan zou in theorie er net zoveel geweld moeten zijn in Canada, terwijl juist daar iederen notabene zijn deur niet eens afsluit.

Een vooroordeel wat heel er bevestigd is: dat het nieuws in Amerika heel erg eenzijdig is. Wat scoort dat wordt gebracht. Ongelukken, moorden, schietpartijen. Maar dat is misschien mede verantwoordelijkheid voor de sfeer in Amerika. De Amerikaanse samenleving lijkt voor een deel te worden geregeerd door FUD. Fear, Uncertainty and Doubt. Dat maakt dat mensen sneller een wapen aanschaffen.

Daarnaast speelt een nog veel groter probleem: dat van de armoede. In bepaalde opzichten is Amerika een derde wereldland. Armoede en criminaliteit etc. gaan hand in hand.

Dan het moment dat de 'oklahoma-gek' antwoord op de vraag: "waarom heeft u al deze wapens", met: "je weet nooit wat voor gekken er rondlopen". De hele bioscoopzaal plat van het lachen. Niet gek als deze man daarnet nog 'voor de grap' een .44 magnum tegen zijn eigen slaap zette. Dat deze man destijds is vrijgesproken van de beschuldiging betrokken te zijn bij die aanslag is uiterst dubieus.

Schokkend is ook het voorbeeld over het jonge meisje dat door een jong klasgenootje woord doodgeschoten. Jammer alleen van de scene waarbij Moore de lerares aan de schouder drukt: te sentimenteel, ook al is het natuurlijk heel erg.

De pret mag echter niet worden gedrukt: dat Moore het voor elkaar weet te krijgen dat een gigantische supermarkt keten geen ammo meer verkoopt vind ik een applaus waard.

Al met al een prima documentaire.