Regisseur Tim Burton is wat mij betreft een kei in het creëren van de juiste sfeer in een film. De juiste sfeer is bij hem meestal een donkere, duistere en onheilspellende sfeer. Ook Sleepy Hollow heeft een Batman en Edward Scissorhands achtige sfeer.

Jonny Depp speelt de rol van Ichabod Crane, een ‘politie agent’ die van mening is dat je duidelijk moet bewijzen dat iemand schuldig is aan een misdaad en dat wetenschap en rationaliteit daar bij je instrumenten zijn. Logisch, zou je zeggen, maar de film speelt zich af in 1799 en in die tijd was dat (blijkbaar) nog een nieuw concept.


Om zich te bewijzen mag hij een aantal moorden gaan onderzoeken in het slaperige dorpje dat heel toepasselijk de naam Sleepy Hollow draagt. Leuk detail: de inwoners zijn van Nederlandse afkomst.

Alle vermoorde mensen zijn onthoofd, maar het hoofd ontbreekt. Waarom? Crane gaat aan de slag om het mysterie op te lossen, maar dat het niet bij drie doden blijft, dat is inherent aan de film. Het is een soort horror, alhoewel de film daarvoor eigenlijk niet echt expliciet genoeg is. De focus ligt meer op het mysterie en de sfeer. Langzamerhand wordt duidelijk dat rede en wetenschap niet altijd de oplossing biedt.

Naast Jonny Depp, die weet te overtuigen kunnen wij ook genieten van de (eigen smaak) mooie Cristina Ricci, die wij kennen als jong meisje (Wednesday) uit de Adams Family films. Let ook op de kleine rol van Cristopher Walken, zijn rol staat hem op het lijf geschreven.

Wat deze film tot een kijkplezier maakt is die donkere, onheilspellende sfeer die zulke prachtige filmbeelden geven. Het grootste deel van de film steunt hierop. Echt heel eng wordt het nimmer, maar het plot houdt de aandacht vast en Depp zorgt ook voor wat ‘komische’ situaties, die de film wat minder zwaar moeten maken.

Maar zwaar is deze film niet echt te noemen. Gewoon een wat donker moordmysterie met wat fantasie er doorheen. Alleen al voor de mooie beelden zou ik deze film zeker aanraden, al ben ik bang dat de afloop u niet zo heel erg warm zal maken.

Het is niet zozeer het plot of de acteerprestatie waar ik bij deze film van genoten heb. Het zijn puur de sfeerbeelden waardoor ik deze film waardeer. Het plot is eigenlijk een niet al te complexe maar wel leuke whodunit, maar daar gaat het niet echt om.

Depps karakter is eigenlijk een mietje. Als het spannend wordt kruipt hij achter de rug van zijn kleine hulpje of Katrina.


De gevechten zijn leuk gedaan, prima spanningsopbouw en ook in de actie zit humor, zoals het hoofd dat nadat het is afgehakt door de klap op zijn plaats in de rondte tolt. Ook dat geklooi met die instrumenten geeft wel een leuk toontje.

Het gaat de hele film de goede kant op, maar helaas komt er geen magische plotwending die ons allen achterover doet slaan. Eigenlijk kunnen we stellen dat de film een beetje wordt afgeraffeld. Wel heel mooi wordt afgeraffeld, maar het blijft afraffelen. Dat ligt niet aan de acteurs, maar puur aan het script.
Mijn idee is dat deze film heel veel potentieel weet op te bouwen, maar dat uiteindelijk niet echt waarmaakt. Heel spijtig allemaal, maar ik draag deze film toch een warm hart toe.