Na films als Ace Ventura: Pet Detective, The Mask, Batman Forever en natuurlijk The Truman Show, reken ik Jim Carrey tot de betere acteurs. Knotsgek, goed gebekt, soms flauwe maar meestal wel venijnige grappen maken zijn personages zeer sympathiek.

In Bruce Almighty mag hij weer eens zijn kunstjes vertonen. Hij speelt een verslaggever van lokaal nieuws die maar niet verder komt. Ondanks dat hij getrouwd is met een leuke vrouw (Jennifer Aniston) is hij niet tevreden met zijn leven. Alle tegenslag is nooit zijn eigen schuld. Hij wordt er door getroffen. Wiens verantwoordelijkheid is dat volgens hem? Juist ja! God natuurlijk.

En aan wie denken wij als wij aan God denken? Natuurlijk: Morgan Freeman. Zijn vriendelijke gezicht werkt altijd prima. Omdat Bruce zo zeikt over God’s werk krijgt hij voor een weekje God’s krachten. Dan merk je ook dat het niet niks is om God te zijn. Zo’n baantje moet je ook maar willen hoor!


Dit gegeven is natuurlijk een prachtige basis voor een hoop Carrey grappen. Die komen natuurlijk ook gegarandeerd langs, want er is natuurlijk maar één reden waarom je deze film wilt zien. Die reden heet Jim Carrey.

Er is echter een heel groot probleem met deze film. Veel en veel te weinig Jim Carrey.
De oorzaak kan zijn dat de film een breed publiek moet trekken en een breed publiek houdt niet van al te veel cynisme, sarcasme of al te veel gekheid?. Een andere reden is misschien dat Carrey niet alleen maar als ‘oppervlakkige grappenmaker’ te boek wil staan en ‘serieus’ genomen wil worden. Maar wat de reden ook mag zijn resultaat is gewoon een saaie soap die je uitzit puur en alleen op basis van de naïeve hoop dat er nog een paar hele goeie grappen aankomen. Natuurlijk laat Carrey wel wat zien en okee, er zitten een aantal leuken fragmenten bij, maar niet meer dan dat.

Het soap-gehalte van de film is veel en veel te hoog. Te weinig Carrey, teveel Goede Tijden, Slechte Tijden. Dat GTST-deel van de film is gewoon slecht en uitermate pijnlijk voorspelbaar uitgewerkt. Het ligt er allemaal zo ontzettend dik bovenop dat je jezelf bijna af gaat vragen hoe cynisch ze daar in Hollywood zijn betreffende de gemiddelde intelligentie van de mens.

Als je vanwege Carrey gaat kijken kom je helaas dus bedrogen uit. Wat blijft er netto over? Een film die zelfs door soapliefhebbers zal worden afgebrand. Cliché en voorspelbaar. Het is Carrey die grotere schade voorkomt maar deze film is misschien iets voor de Carrey-fans die persé hem willen zien.

Je mist niet al teveel als je deze film overslaat.

Het begin van de film is eigenlijk niet echt heel spannend. Welliswaar worden we meteen op Carrey getracteerd, maar als dat over is verzand het meteen. Carrey zet zijn karakter eigenlijk veel te dik aan. Veel te veel domme egoïstische sukkel en dat blijft hij gedurende de hele film totdat hij opeens uiteraard als een blad aan een boom omdraait, iets wat we echt totaal niet aan zagen komen…

Natuurlijk was de reportage bij de waterval dan eindelijk een punt waar je Carrey echt aan het werk ziet, maar vervolgens zit je dan weer te wachten op zijn ontmoeting met God. Dat aanstellerige gedoe er tussendoor met Jennifer is zo ontzettend soap en niet-interessant.

Maar Morgan Freeman is een acteur die altijd mijn sympathie heeft. Dit keer in de rol van God. Leuke stukjes, die tussen God en Bruce. Maar zeker op het einde is het allemaal zo moraliserend. Iets wat mij dan weer gigantisch tegenstaat.

De flauwe liedjes (I’ve got the power! What if God was one of us), het truucje met de soep, hier en daar een klein grapje en we hebben het wel gehad met Carrey. Alleen op het einde zien we nog een kleine prestatie van zijn kunnen als hij zijn oude baan heeft opgepakt.



Een van de andere zeer flauwe maar betere momenten van de film is niet eens Carrey, maar zijn ‘vijand’ Evan Baxter (Steven Carell) die een paar hele fijne gekke bekken mag trekken als hij onder controle van onze Bruce staat. Het was een van zijn idiote bekken in een van de bloopers na de aftiteling waardoor ik werkelijk echt even bevrijdend kon lachen. Het leukste moment zit pas na de aftiteling. Da’s een beetje een afknapper, nietwaar?

De film wordt teveel opgeslokt door dat stomme voorspelbare (neem ‘het huwelijksaanzoek’) geëmmer met Aniston wat zelfs de meeste soapliefhebbers niet zal interesseren. Waarom toch? Ik kom voor Carrey en dan wil ik ook Carrey voor mijn geld. Voor oppervlakkige levenslessen en dito moraal bezoek ik de dichtstbijzijnde kerk wel.

Ik wil gewoon ongecompliceerde bijtende en totaal absurde en waanzinnige humor van Carrey zien en niet dit soort gedreuzel. Maargoed. Volgende keer beter.

Ik wil weten wie de recensie van deze film heeft geschreven en wil ook weten op welke films hij/zij commentaar heeft gegeven want dan weet ik in ieder geval dat ik die niet hoef te lezen.
Bruce Almighty is gewoonweg een topper , je gaat lachen ook al hou je niet van lachen.

Alle recensies worden door één persoon geschreven. Het zou aardig zijn als enigszins werd gemotiveerd waarom deze film wel de moeite waard is.