In de videotheek moest er worden gekozen. 'Bloody Sunday', de nieuwste 'Austin Powers' of "Y tu mamá también". Het is misschien hard maar het verhaal van bloedige zondag kennen we wel en alhoewel ik altijd in ben voor wat flauwe humor had ik geen trek in Austin Powers. Dan maar een vage onduidelijke Mexicaanse film met een onbegrijpelijke titel. Iets met 'moeder', dat kunnen we nog wel begrijpen, maar het is onduidelijk waar dit over gaat.

De hoofdpersonages zijn twee Mexicaanse jongens die in Mexico city leven. Tenoch en Julio zijn onafscheidelijke vrienden. Tenoch's vader is een belangrijk en invloedrijk man, rijk, terwijl Julio een heel gewone achtergrond heeft. Bijna tegengesteld. Geobsedeerd door seks en wiet proberen ze de verveling te verdrijven.

Seks wordt ons in de film trouwens niet bepaald onthouden. Beschouw dat als een waarschuwing of tip, afhankelijk van je eigen houding. De neef van Tenoch is getrouwd met een jonge vrouw en dat is een mooi exemplaar, waar de twee jongens dus als gieren omheen draaien. Totaal tegen de verwachting in gaat ze mee met een trip naar een heel mooi strand. Een trip die ze helemaal niet gingen maken, een strand dat niet bestaat, een verhaal dat uit de duim werd gezogen. Toch gaan ze op pad.


De film is misschien te classificeren als een soort oppervlakkige roadmovie met veel uitbundig gekrakeel over seks, flauwe grappen, over seks, en veel ander soort geteut. Over seks. En wiet. Maar dan doen wij deze film tekort. Je moet de soms puberale humor kunnen waarderen, maar als je er achter komt wat de titel van deze film in ouderwets Nederlands betekent dan is het moeilijk om het gezicht stijf te houden.

Toch laat de film indirect een hele hoop zien van de achterliggende verhoudingen, arm en rijk. Over Mexico, over de sociale toestand, over opgroeien, volwassen worden.

Het is de flauwe humor die de film aantrekkelijk maakt, de twee klootzakjes weten toch sympathie op te wekken en zolang je het allemaal niet te serieus neemt valt er best wel wat te lachen. De muziek is niet blijven hangen, de beelden mochten er echter wel zijn. De film is prettig in elkaar gezet en laat incidenteel wat aardige shots zien. Het plotselinge wegvallen van al het geluid, als aankondiging dat de voiceover weer wat gaat vertellen, is wel even wennen, maar kan door de beugel.

Vraag is echter wat we met de serieuze ondertoon van de film moeten. Ik moet toegeven dat het mij weldegelijk fascineerde, maar het lijkt er soms een beetje te zijn ingestopt om wat meer inhoud te veinzen. Het wordt te letterlijk gebracht. Om toch maar niet vooral het idee te wekken dat we met iets als American Pie te maken hebben.

Nou, zonder die stukjes zou dat ook al niet het geval zijn geweest. Hollywood moet altijd aan het publiek denken, altijd een midden zien te vinden, het gaat tenslotte om geld. Hier zien we American Pie in een veel interessantere uitvoering. Niet zo gelikt. Menselijker. Met daadwerlijk (meer) inhoud. Dat spreekt meer aan.

Mits je er geen al te rigide opvattingen over seks en dergelijke er op nahoudt, kan deze film worden aanbevolen.

Ondanks dat je heel soms het gevoel besluipt, zoals ik eerder opmerkte, dat de serieuzere zaken er meer als aankleding zijn toegevoegd, zien we toch wel wat aardige zaken. Tenoch luiert maar wat en laat zijn 'nanny' de telefoon opnemen die net buiten zijn bereik ligt. Hij wordt bediend en alles is vanzelfsprekend. In tegenstelling tot de leefomgeving van Julio.

Het is ook wel aardig om te zien hoe de film langs de omgeving komt waar zijn kinderjuffrouw vandaan komt. Uit erbarmelijke omstandigheden, zoveel mag duidelijk zijn.

Of neem het ongeluk langs de weg, of de visser die hun uiteindelijk zo van dienst is maar uiteindelijk, zo wordt ons verteld, het veld zal moeten ruimen voor een groot hotel. Waar de visser, oh ironie, beroofd van zijn brood (vis), uiteindelijk als schoonmaker aan de slag mag om zijn kostje bij elkaar te scharrelen.

Ik lees ook andermans recensies door en daar klinkt soms het verwijt dat het toch primair om de oppervlakkige grappen en grollen gaat en dat de film eigenlijk pretentieus is terwijl het dit niet echt waar kan maken. Daar ben ik het niet mee eens.

Neem nu de scène waarbij Luisa de jongen vraagt zijn handdoek af te doen. Met die vraag is al lang duidelijk wat ze wil. Maar plotseling is van al die branie over seks niets meer over en zien wij een jongen bijna verlegen, beschaamd de handdoek afdoen en zijn geslacht bedekken.

Ook vind ik het idee dat de jongens elkaar vriendin hebben gepakt een leuk gegeven. Het laat zien dat het wederzijdse vertrouwen geschonden is. Een vertrouwen dat met name door toedoen van Luisa wordt hersteld.

De ene keer vertelt de commentator iets serieus, de andere keer krijgen wij een bijna Gumbah of Kamagurka-achtig relaas te horen over scheten en het met de voet omhoog doen van de wc-bril. Altijd gaat het over zaken waar zijzelf geen weet van hebben. De doden of de wc-bril. Dat maakt niet uit.

Dat maakt de film afwisselend. Het intermezzo van de commentator geeft de kijker ook telkens even bij te komen van het constante rappe gekakel van de twee jongens.

Zo is een film ontstaan die weldegelijk onthouden wordt. Deze film beklijft. Oh wat de titel betreft, dat betekent: "...en je moeder ook!". De kijker weet waar dat op sloeg.