Vage titel, onbekende regisseur, acteurs en actrices kende ik destijds ook niet. Wat betreft Doug Lima, de regisseur van dit werkje, moeten we dit maar beschouwen als een eenmalige hit. Hij heeft namelijk hierna de vervelende clichéfilm The Bourne Identity gemaakt en daarmee heb je wat mij betreft afgedaan. Maar zowel Katie Holmes en met name Sarah Polley schitteren in deze film

Het idee van de film is eigenlijk eenvoudig. We volgen in feite een aantal jongeren rond kerst die zich bezighouden met drugs, drank en seks, kortom, vertier. Dat klinkt erg platvloers en dat is het ook, maar dat maakt Go geen slechte film. In tegendeel.

Go is gewoon een lekkere film met wat slimme trekjes waardoor deze boven de middelmoot uitstijgt. Gezien het onderwerp moeten we niet teveel diepgang van deze film verwachten, maar vertier biedt deze film zeker.

Met name door de houding van Sarah Polley wordt in het begin van de film al een beetje zo'n naargeestig sfeertje neergezet; gelaten, niet zonder humor, maar wel humor van het donkere soort. Die humor vervalt later in wat 'slapstick' maar schrik niet, het is zo nu en dan dermate absurd dat dit ook wel door de beugel kan.

Op IMDB.com wordt veel de vergelijking getrokken met Pulp Fiction en misschien is deze wel terecht. We zien wel elementen terug komen, al is het maar de verschillende verhaallijnen en de zeer goede (meer hedendaags) muziek.De film is ook goed op tempo en de dialogen hebben soms inderdaad iets weg van de quotes uit Tarantino-films.

Maar Go staat toch op zichzelf. Gewoon een prettige film, die niet echt blijft hangen maar als geheel wel herinnerd mag worden. Als je de film niet te serieus neemt heb je een aangename avond.

Het is bij Go toch wel het grootste deel uiterlijk wat hier de sfeer bepaald, maar dat wordt wel erg vakkundig uitgevoerd. Goede muziek en twee mooie meisjes die kunnen acteren maken deze film aangenaam kijkvoer.

Sarah Polley zet als caissière met de lastige vrouw meteen al een wat gelaten sfeertje neer. Mede door dat uit halfdichte ogen staren, wat overigens erg charmant staat. Maar het meeste schittert ze nog in de scène als ze bij de politieagent in de val zit. Op de een of andere manier spreekt haar verhaal het meeste aan, tot het moment dat ze in de goot ligt. Letterlijk.


Toch zijn de andere twee verhaallijnen ook erg de moeite waard. Simon Baines, de jonge Brit, lijkt continue peper in zijn kont te hebben, wat toch wel aanstekelijk is. Van alle fragmenten, zoals met de twee dames op de hotel kamer tot en met de 'largest botle of champagne' is dat geklooi met dat pistool in de auto toch het meest memorabel. Mocht het pistool overigens af zijn gegaan in de film, dan had deze film een vier kunnen krijgen. Maar gelukkig.

Het verhaal van de twee homo jongens mag echter ook niet onbelicht worden gelaten. Met name de scènes met de agent en zijn vrouw zijn nogal 'ongemakkelijk' maar hilarisch. Details als het met de zelfde jongen vreemd gaan maakt het allemaal nog leuker, om dan hard toe te slaan met de aanrijding met Ronna (Polley).


Tja, veel diepzinnigheid zit er niet in, maar wel wat leuke quotes. Laat ik afsluiten met twee quotes uit de film.

Ronna: I need a favor.
Todd: Wow, I didn't know we'd become such good friends, because if we had, you'd know that I give head before I give favors and I don't even give my best friends head so your chances of getting a favor are pretty slim.

Maar op een later moment:

Todd: Ronna, I just gave you a favor.
Ronna: And here I just thought you gave me head.

Misschien flauw maar ach, moet soms kunnen.