Jim Carrey speelt Bruce Nolan. Een narcistische navelstaarder die God de schuld geeft van de ellende die hem overkomt. Vanwege al zijn klachten krijgt hij de kans van God (Morgan Freeman) om God's baantje tijdelijk even over te nemen om zo even te laten zien hoe het wel moet. Klinkt goed, toch?

C'era una volta il West of te wel: Once upon a time in the West is misschien wel de beste western aller tijden. Een prachtige intro van ruim een kwartier. De even prachtige Claudia Cardinale. Een misterieuze vreemdeling met een harmonica waarvan je het geluid nooit meer zal vergeten, net als de 'score' van de film, gecomponeerd door Ennio Morricone. En Henry Fonda, wat een rol... Twee uur en drie kwartier filmgenot. Cinema op zijn allerbest.

Een prachtig verhaal over de relatie tussen twee zusjes, tweelingzusjes wel te verstaan. Van elkaar gescheiden opgegroeid dromen ze beiden om de ander te ontmoeten. Maar de Tweede Wereldoorlog interfereerd en laat hun leven niet ongemoeid...

In de wereld van de mobiele telefoon blijkt er nog altijd behoefte te zijn aan openbare betaaltelefoons. Handig, om bijvoorbeeld je minaress te bellen als je weet dat je vrouw de telefoonrekening van je mobiele telefoon controleerd. Maar de ouderwetse telefooncel verdwijnt uit het straatbeeld van New York, er is er nog ééntje over. En vlak voordat hij zal worden verwijderd, maakt hij nog een spannend avontuurtje mee...

Een van de eerdere films van Paul Thomas Amderson, die na Boogie Nights ook Magnolia en Punch Drunk Love maakte. Allemaal films die om de karakters draaien, soms zelfs ten koste van een duidelijke verhaallijn. Maar dat maakt zijn films er niet minder op. Boogie Nights geeft een sfeerbeeld van de jaren zeventig en laat zien dat het niet altijd rozegeur en maneschijn was.